خسته در بند غمم بال و پرم می سوزد
نفسم با جگر شعله ورم می سوزد
با دلم زهر چه کرده ست خدا می داند
جگرم نه که زپا تا به سرم می سوزد
شهادت امام محمد باقر(ع) تسلیت باد
nohekhan1.blog.ir
شهادت امام باقر(ع)
- شهادت
- مهدی محمدخانی
- ۲۷ مرداد ۹۷ ، ۱۴:۰۲
سینه زنی سنگین جانسوز ویژۀ ایامِ شهادت امام باقر علیه السلام سید رضا نریمانی
- شهادت
- مهدی محمدخانی
- ۲۷ مرداد ۹۷ ، ۱۳:۵۵
آمده ذی الحجه و افتاده ام یادِ منا
من شدم عمری اسیرِ خاطراتِ کربلا
در لَوایِ علم ، کارم روضه خوانی بوده است
چند سالم بوده که قدم کمانی بوده است
باقرم ، آنکس که پیرم کرده اند از کودکی
موقعِ دشنام سیرم کرده اند از کودکی ...
گرچه بر سجاده کارِ من دعا بوده فقط
منبرِ من روضه هایِ کربلا بوده فقط
قالَ باقر ، قالَ صادق میشود آخر ، حسین
نوحه ام حالا شده ، ای کشتۀ بی سر حسین
سوختم که پیکرم تشییع شد با یا حسین
چونکه در گودال رفته زیرِ دست و پا حسین
زهر ، کاری شد ولی با جانِ من کاری نداشت
کاشکی زنجیرها در حبس ، بیماری نداشت
دومین مردی که در زنجیر می آمد منم
هی زمین میخورد و گاهی دیر می آمد منم
زیرِ پایم آبله با خار میبینم هنوز
آنقدر شلاق خوردم تار میبینم هنوز ...
آه و زاری در بیابان داشتیم و خواب نه
سوختم وقتی که آتش بود اما آب نه
سوختم اما نه با این زهر ، بلکه در حرم
سوختم چون گفت عمه در حرم ، کو معجرم
من شدم عمری اسیرِ خاطراتِ کربلا
در لَوایِ علم ، کارم روضه خوانی بوده است
چند سالم بوده که قدم کمانی بوده است
باقرم ، آنکس که پیرم کرده اند از کودکی
موقعِ دشنام سیرم کرده اند از کودکی ...
گرچه بر سجاده کارِ من دعا بوده فقط
منبرِ من روضه هایِ کربلا بوده فقط
قالَ باقر ، قالَ صادق میشود آخر ، حسین
نوحه ام حالا شده ، ای کشتۀ بی سر حسین
سوختم که پیکرم تشییع شد با یا حسین
چونکه در گودال رفته زیرِ دست و پا حسین
زهر ، کاری شد ولی با جانِ من کاری نداشت
کاشکی زنجیرها در حبس ، بیماری نداشت
دومین مردی که در زنجیر می آمد منم
هی زمین میخورد و گاهی دیر می آمد منم
زیرِ پایم آبله با خار میبینم هنوز
آنقدر شلاق خوردم تار میبینم هنوز ...
آه و زاری در بیابان داشتیم و خواب نه
سوختم وقتی که آتش بود اما آب نه
سوختم اما نه با این زهر ، بلکه در حرم
سوختم چون گفت عمه در حرم ، کو معجرم
دریافتسینه زنی زمینه زیبا ایامِ شهادت امام باقر علیه السلام حاج محمود کریمی
- شهادت
- مهدی محمدخانی
- ۲۴ مرداد ۹۷ ، ۰۹:۰۳
خون گریه کن مدینه ، دنبالِ این مسافر
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
مسموم وا اماما ... مظلوم وا اماما ...
برا ملاقات خدا ، دلِ کبوتر میزنه
از آتیش زهرِ جفا ، تو حجره پرپر میزنه
خسته از این شهر ، شده مسافر
آشفته احوال ، آزرده خاطر
دلِ هوایی ، شد کربلایی
غریب و تنها ، امام باقر ....
خون گریه کن مدینه ، دنبالِ این مسافر
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
تو حالِ جون دادن بازم ، دلُ به دریا میزنه
باروضۀ کرببلا ، آتیش به دلها میزنه
یه بغض سنگین ، تویِ گلوشه
یاد لبایِ خشک عموشِ
این دم آخر به یاد اصغر
مگه میتونه ، آبی بنوشه
انگار داره می بینه گهواره و ربابُ
اشک از چشاش چکیده،هرجا که دیده آبُ
خون گریه کن مدینه ، دنبالِ این مسافر
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
از آسمونا اومده،حالا به دنبالش حسین
میون این حجره شده،شبیهِ گودالِ حسین
دیشب که خوابِ حسینُ دیده
میدونه دیگه ، وقتش رسیده
چشماش پرآبه یاد سرآبِ رقیه بود وسر بریده
حسین خودش تمومِ جا مونده هاشُ برده
هرکی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده
حسین .....
حسین حسین حسین ... وای وای وای
شهید تشنه لب ... وای وای وای
روضۀ روز و شب ... وای وای وای
حسین حسین حسین ... وای
صلی الله علی الحسین
حسین ....
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
مسموم وا اماما ... مظلوم وا اماما ...
برا ملاقات خدا ، دلِ کبوتر میزنه
از آتیش زهرِ جفا ، تو حجره پرپر میزنه
خسته از این شهر ، شده مسافر
آشفته احوال ، آزرده خاطر
دلِ هوایی ، شد کربلایی
غریب و تنها ، امام باقر ....
خون گریه کن مدینه ، دنبالِ این مسافر
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
تو حالِ جون دادن بازم ، دلُ به دریا میزنه
باروضۀ کرببلا ، آتیش به دلها میزنه
یه بغض سنگین ، تویِ گلوشه
یاد لبایِ خشک عموشِ
این دم آخر به یاد اصغر
مگه میتونه ، آبی بنوشه
انگار داره می بینه گهواره و ربابُ
اشک از چشاش چکیده،هرجا که دیده آبُ
خون گریه کن مدینه ، دنبالِ این مسافر
رو دامنِ حسینِ ، سرِ امام باقر ....
از آسمونا اومده،حالا به دنبالش حسین
میون این حجره شده،شبیهِ گودالِ حسین
دیشب که خوابِ حسینُ دیده
میدونه دیگه ، وقتش رسیده
چشماش پرآبه یاد سرآبِ رقیه بود وسر بریده
حسین خودش تمومِ جا مونده هاشُ برده
هرکی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده
حسین .....
حسین حسین حسین ... وای وای وای
شهید تشنه لب ... وای وای وای
روضۀ روز و شب ... وای وای وای
حسین حسین حسین ... وای
صلی الله علی الحسین
حسین ....
سینه زنی زمینه جانسوز ویژۀ ایامِ شهادت امام باقر علیه السلام سید رضا نریمانی
- شهادت
- مهدی محمدخانی
- ۲۳ مرداد ۹۷ ، ۰۰:۰۳
یامظلوم ، امامِ باقر ، امامِ باقر ، امامِ باقر ...
غروبُ دلتنگی،چشم به خورشید می دوزه
تو این همه غربت،دلم براتون می سوزه
نبردی از حرم نصیبی
بالا سر تو نیست حبیبی
تو شهرِ جدتم غریبی ، امام باقر ....
غریبیُ و یه خادمُ و یه پرده داری نداری
این شبا حتی یه نفر ، زائری داری ، نداری
تو مدینه یه روضه و یه عزاداری نداری
حتی کنارِ خاکتم ، شمعِ مزاری نداری
یامظلوم ، امامِ باقر ، امامِ باقر ، امامِ باقر ...
میسوزه قلبم چون،دلم پر از درد و رنجِ
الهی اون روزا ، بره دیگه برنگرده
روزی که شمر دلا رو خون کرد
خون به دل پیر و جوون کرد
نیزه ای شاه و سر نگون کرد،ای وای از این غم
مگه یادم میره عموم ، به علقمه رفت نیومد
علی اکبر زیرِ لب با زمزمه رفت نیومد
وقتی که شیرخوار وسطه،اون همهمه رفت نیومد
نفس ارباب جلو چشمِ فاطمه رفت نیومد
واویلا آه واویلا ......
چه جور بخونم باز ، مصیبتِ کربلارو
مهمونیِ کاخُ و ، سرِ تو طشت طلارو
یکی یه چوب خیزرون داشت
رولبِ شب زخم زبون داشت
چشمایِ ما با گریه خو داشت،ای وای ازین غم
همه تماشا اومدن،دورِ ماها غلغله بود
نشست هستم رویِ پام،چون کفِ پام آبله بود
عمه رو میزدن ولی بین ماها فاصله بود
نشد سپرشم من براش،به گردنم سلسله بود
حسین .....
غروبُ دلتنگی،چشم به خورشید می دوزه
تو این همه غربت،دلم براتون می سوزه
نبردی از حرم نصیبی
بالا سر تو نیست حبیبی
تو شهرِ جدتم غریبی ، امام باقر ....
غریبیُ و یه خادمُ و یه پرده داری نداری
این شبا حتی یه نفر ، زائری داری ، نداری
تو مدینه یه روضه و یه عزاداری نداری
حتی کنارِ خاکتم ، شمعِ مزاری نداری
یامظلوم ، امامِ باقر ، امامِ باقر ، امامِ باقر ...
میسوزه قلبم چون،دلم پر از درد و رنجِ
الهی اون روزا ، بره دیگه برنگرده
روزی که شمر دلا رو خون کرد
خون به دل پیر و جوون کرد
نیزه ای شاه و سر نگون کرد،ای وای از این غم
مگه یادم میره عموم ، به علقمه رفت نیومد
علی اکبر زیرِ لب با زمزمه رفت نیومد
وقتی که شیرخوار وسطه،اون همهمه رفت نیومد
نفس ارباب جلو چشمِ فاطمه رفت نیومد
واویلا آه واویلا ......
چه جور بخونم باز ، مصیبتِ کربلارو
مهمونیِ کاخُ و ، سرِ تو طشت طلارو
یکی یه چوب خیزرون داشت
رولبِ شب زخم زبون داشت
چشمایِ ما با گریه خو داشت،ای وای ازین غم
همه تماشا اومدن،دورِ ماها غلغله بود
نشست هستم رویِ پام،چون کفِ پام آبله بود
عمه رو میزدن ولی بین ماها فاصله بود
نشد سپرشم من براش،به گردنم سلسله بود
حسین .....