خیلی بی کس و تنهایی آقا
غریبِ دنیایی آقا ، آقا ...
داغِ ، تو خیلی سنگینِ خیلی
شبیه زهرایی آقا ، آقا ...
از دنیا شدی تو خسته
از مردم دلت شکسته
تا کوچه شبیه حیدر
تو رفتی با دستِ بسته
برایِ دلِ تو آقا ، بمیرم که غریبونه
تو مثلِ مجتبی هستی،رو لبهات لختۀ خونه
غریبِ سامرا آقا .....
باید، برایِ تو جون داد آقا
برا دلِ خونت آقا ، آقا ...
عالم، برات سیا پوشه واسه
دلِ پریشونت آقا ، آقا ...
رو قلبِ، فلک نشسته
این داغی که سینه سوزِ
جونت رو به لب آورده
این زهری که کینه توزِ
اونی که ناسزا می گفت
نمک رو زخم تو پاشید
بمیرم که تویِ غربت
به اشک چشم تو خندید
غریبِ سامرا آقا .....
آقا ، تو لحظۀ آخر پیشت
عزیزِ تو اومد آقا ، آقا ...
امّا ، یه روز دلگیری جدت
نفس نفس می زد آقا ، آقا ...
تنها و بدونِ لشگر
رو خاکا شهیدِ بی سر
لب تشنه دلش شکسته
غرقِ خون رگای حنجر
یه خواهر از رو تل می دید
حسینش دست و پا می زد
بمیره عالمی واسش
تو گودال مادرش اومد
غریبِ سامرا آقا .....